Στις 2 Ιουνίου ’24, η Φωτόεσσα, με συνέπεια στην αρχή της να προωθεί τους Στόχους για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (SDGs) του ΟΗΕ, φιλοξένησε στο χώρο της ευαισθητοποιημένους συμπολίτες μας που ήρθαν να γνωρίσουν την περμακουλτούρα (αεικαλλιέργεια). Η πρακτική βοτανολόγος Μάνια Βρανοπούλου μοιράστηκε την πρόσφατη εμπειρία της από πρόγραμμα Erasmus+ στην κοινότητα περμακουλτούρας REGEN στην Απουλία της Ιταλίας και παρουσίασε τις βασικές αρχές και εφαρμογές της περμακουλτούρας.
Η περμακουλτούρα είναι μία εφαρμοσμένη επιστήμη που βασίζεται σε πολλούς επιστημονικούς τομείς και στόχος της είναι ο σχεδιασμός ενός αειφόρου τρόπου ζωής, δηλαδή ενός τρόπου ζωής που δεν δανείζεται από το μέλλον αλλά αντιθέτως εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα των φυσικών πόρων για τις επερχόμενες γενιές. Αφορά και ασχολείται με όλες τις πλευρές της ζωής, το οικιστικό περιβάλλον, την ενέργεια, την παραγωγή τροφής, την προσαρμοστικότητα στις αενάως μεταβαλλόμενες συνθήκες της ζωής, την ανθρώπινη συνεργασία και την ομαλή και δημιουργική συμβίωση όλων των μορφών ζωής στον πλανήτη. Συνδυάζει την πανάρχαια με τη σύγχρονη επιστημονική γνώση και τεχνολογία έτσι ώστε να υλοποιήσει την ηθική θεωρητική της βάση: φροντίζουμε τον πλανήτη, φροντίζουμε τους ανθρώπους, βάζουμε όρια στη κατανάλωση και μοιραζόμαστε δίκαια το πλεόνασμα.
Ο σχεδιασμός σύμφωνα με τις αρχές της περμακουλτούρας είναι ένα σύστημα σύνθεσης νοητικών, υλικών και στρατηγικών στοιχείων σε ένα μοντέλο που λειτουργεί για να ωφελήσει τη ζωή σε όλες της τις μορφές.
Η φιλοσοφία που διέπει την περμακουλτούρα είναι:
- η συνεργασία και όχι ο ανταγωνισμός με τη φύση
- η παρατεταμένη και προσεκτική παρατήρηση και όχι η παρατεταμένη, άλογη δράση
- η προσέγγιση των ζωντανών συστημάτων για όλες τις λειτουργίες τους και όχι μόνο για την απόδοση ενός και μοναδικού προϊόντος από αυτά
- η διαχείριση των οικοσυστημάτων με τρόπο που να τους επιτρέπει να εκδηλώνουν την ιδία τους εξέλιξη
Ένα βέβαιο αποτέλεσμα της χρήσης της γνώσης και των δεξιοτήτων που μας δίνει η περμακουλτούρα θα είναι η απελευθέρωση του μεγαλύτερου μέρους του πλανήτη από την ανθρώπινη χρήση για την αποκατάσταση των φυσικών οικοσυστημάτων. Έχουμε κακοποιήσει το περιβάλλον και ξεφορτωθεί τα απόβλητά μας σε οικοσυστήματα που δεν χρειαζόταν να διαταράξουμε στο ελάχιστο, εάν σχεδιάζαμε και χρησιμοποιούσαμε κατάλληλα τα σπίτια και τους κήπους μας. Ελέγχοντας την απληστία μας και φροντίζοντας να καλύψουμε τις ανάγκες μας κοντά στο χώρο που ζούμε, μπορούμε να αποσυρθούμε από ένα μεγάλο μέρος της γης που τώρα καλλιεργείται με τις συμβατικές γεωργικές μεθόδους και να αφήσουμε αυτή τη γη να ευημερήσει.
